روز دفاع: چهارشنبه

تاریخ: 1399/06/26

از ساعت: 14:00

تا ساعت: 16:00

 

نوع دفاعیه: دکتری- نهایی

 

محل برگزاری: اتاق شماره یک

لینک اتاق: vclas9.ut.ac.ir/management

 

دانشجو: عادل بهزادی

شماره دانشجویی: 430893010

 

استاد راهنما: دکتر شاپور محمدی

 

استاد مشاور:

دکتر محسن مهرآرا, دکتر سعید فلاح‌پور

 

استاد داور:

دکتر وحید محمودی, دکتر عزت‌الله اصغری زاده, دکتر سید جلال صادقی شریف, دکتر اسماعیل فدایی نژاد

 

کارشناس آموزش: آقای غفاری

 

 

چکیده:

اندازه‌گیری ریسک و انتخاب سبد سهام بهینه مبتنی بر آن، یکی از مهم¬ترین¬ مسائل در حوزه تحقیقات مالی است. مارکویتز بازده دارایی‌ها را یک متغیر تصادفی درنظر گرفت و واریانس را به عنوان سنجه اندازه‌گیری ریسک انتخاب کرد، که این رویکرد به دلیل عدم تطابق با برخی شواهد تجربی مورد انتقاد محققان قرار گرفت. 

برای اندازه‌گیری ریسک می‌بایست فرضیات در نظر گرفته شده به واقعیت نزدیک شوند. شواهد تجربی نشانگر این است که توزیع بازده دارایی‌ها دارای خواص دنباله پهن بودن، چولگی منفی، همبستگی نامتقارن دنباله‌ای و خوشه‌بندی نوسان می‌باشد. بنابراین لحاظ کردن این خواص هنگام برآورد ریسک می‌تواند مفید واقع شود. 

یکی از مدرن‌ترین روش‌های اندازه‌گیری ریسک ارزش در معرض خطر می‌باشد. بنابراین وارد کردن این چهار عامل در محاسبه ارزش در معرض خطر و در ادامه بهینه‌سازی سبد سهام مبتنی مدل میانگین در معرض خطر و لحاظ کردن فاکتورهای فوق می‌تواند گام مهمی در این زمینه باشد. بدین منظور تحقیق پیش‌رو در دو فاز انجام می‌گردد. در فاز اول تحقیق ابتدا پرتفوی‌های شاخص(Benchmark) محاسبه می‌شود. این پرتفوها مبتنی بر روش‌های هم‌وزن، میانگین-واریانس(mean-variance)، میانگین-نیمه واریانس(mean-semivariance) و میانگین-قدرمطلق انحراف از میانگین(mean-absolute deviation) می‌باشد. در ادامه  برای محاسبه ارزش در معرض خطر پرتفوهای مذکور از سه رویکرد استفاده می‌کند. رویکردهای مذکور شامل GARCH-EVT-T skewed-copula، EGARCH-EVT-Tskewed-copula وGJR-EVT-Tskewed-copula  و روش‌های سنتی(متریک، میانگین متحرک و شبیه‌سازی تاریخی) می‌باشد که چهار عامل ذکر شده در این رویکردها درنظر گرفته شده است. پس از محاسبه ارزش در معرض خطر این سه رویکرد و رویکردهای سنتی با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. در فاز دوم تحقیق، بهینه‌سازی پرتفوی پویا مبتنی بر مدل میانگین-ارزش در معرض خطر شرطی  مبتنی بر سه رویکرد مذکور با هدف در نظر گرفتن چهار عامل مذکور در مساله انتخاب سبد سهام انجام شده و در انتها مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است.

پس اجرای مدل‌ها، در همه پرتفوی‌های Benchmark، رویکرد EGARCH-EVT-Tskewed-copula و GJR-EVT-Tskewed-copula  نسبت به رویکرد GARCH-EVT-T skewed-copula و روش‌های سنتی تنها در پرتفوی میانگین-نیمه‎واریانس عملکرد بهتری را در اندازه‌گیری ارزش در معرض خطر ارائه نمود. در فاز دوم روش‌های پیشنهادی GJR-EVT-Tskewed-copula و EGARCH-EVT-Tskewed-copula ثروت تجمعی بیشتری را برای سرمایه‌گذاری نسبت به GARCH-EVT-Tskewed-copula  و رویکردهای سنتی را به همراه داشته است.